elektromagnetyczny układ
Encyklopedia PWN
promieniowanie rentgenowskie, promienie rentgenowskie, promienie X,
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości od ok. 0,0001 nm do ok. 100 nm;
elektrotechn.:
pulsary
obiekty astronomiczne, które charakteryzuje nadzwyczaj regularna emisja silnych, krótkotrwałych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, o losowo zmieniającym się kształcie i amplitudzie, pojawiających się z okresem wynoszącym od milisekund do kilku sekund.
[łac. pulso ‘uderzam’],
radioastronomia
dziedzina współczesnych badań astrofizycznych zajmująca się odbiorem i analizą promieniowania radiowego ciał niebieskich.
[łac.-gr.],
reakcja wywołana absorpcją promieniowania elektromagnetycznego w zakresie nadfioletowym, widzialnym lub podczerwonym, które bezpośrednio lub pośrednio (poprzez cząsteczki fotosensybilizatorów) powoduje wzbudzenie elektronowe cząsteczek substratów;
fiz. zbiór metod, które w teorii pola pozwalają na uwzględnianie wpływu pól otaczających cząstkę (w tym jej własnego pola) na jej parametry (masę, ładunek itp.).
